Ραψωδία ενός αουτσάιντερ

Ο Μάλκολμ Ντιλέινι το έθεσε σωστά, χθες βράδυ, γράφοντας στο twitter: "Tα μεγάλα μπάτζετ και τα ονόματα δε σημαίνουν πάντα κάτι. Η Μακάμπι κέρδισε μια ομάδα γεμάτη σταρ, χωρίς η ίδια να έχει κάποιον τέτοιο."

Η Μακάμπι είναι, από χθες, πανάξια η νέα πρωταθλήτρια Ευρώπης, έπειτα από ένα F4, στο οποίο πήγε ως το απόλυτο αουτσάιντερ επιβλήθηκε απέναντι σε 2 ομάδες με υπερπολλαπλάσιο μπάτζετ και πολυ περισσότερες λύσεις.

Με δυο στιλ

Αυτό που για τη Μακάμπι -κι οποιαδήποτε ομάδα- φάνταζε εξαιρετικά δύσκολο ήταν το να καταφέρει αφενός να περάσει την ΤΣΣΚΑ των μεγάλων κορμιών και των ελάχιστων γκαρντ κι αφετέρου να νικήσει σ' έναν τελικό μια ομάδα με το ταλέντο και την πληρότητα της Ρεάλ. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως, ως κατώτερη ομάδα, ήταν υποχρεωμένη σε δύο βράδια να προσαρμοστεί σε εντελώς διαφορετικές καταστάσεις και να πάρει τα παιχνίδι.

Το βράδυ της Παρασκευής, ο Μπλατ έπρεπε να βρει τρόπο να ελαττώσει τις απώλειες απ' το low post παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ που είχε miss match υπέρ της σε κάθε θέση απέναντι στη Μακάμπι και, παράλληλα, να τα βγάλει πέρα με τους ικανούς σουτερ της περιφέρειας.

Δυο ημέρες αργότερα, ήταν το up tempo παιχνίδι της Ρεάλ, με το πολύπλευρο επιθετικό ταλέντο και τη δημιουργία απ' έξω, αλλά κι από μεσα, που έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Και στις δύο περιπτώσει, η Μακάμπι τα κατάφερε περίφημα, με το παιχνίδι απέναντι στη Ρεάλ να αποτελέι, ίσως, το σπουδαιότερο "κόλπο" του Μπλατ στην καριέρα του, ως σήμερα.

Τελικός

Το παιχνίδι απέναντι στη Ρεάλ (δυο μέρες μετά τη συγκλονιστική παράσταση των Μαδριλένων στον ημιτελικό απέναντι στην Μπαρτσελόνα) ήταν μια ευκαιρία για τη Μακάμπι να γράψει ιστορία, αλλά και να αποδείξει πως δεν κράτησε τυχαία πολύ κοντά της τη Ρεάλ στα δύο παιχνίδια για το top 16.

Τέσσερα, μεταξύ πολλών, ήταν τα σημαντικότερα στοιχεία που τελικά έδωσαν τον τίτλο στη Μακάμπι.

1. Σόφο-Τάιους απέναντι στον Μπουρούση

O Mπουρούσης επιθετικά ήταν καθοριστικός για τη Ρεάλ, καθώς την κράτησε μες στο παιχνίδι σε κρίσιμα σημεία, πήρε σημαντικά ριμπάουντ, ευστόχησε σε βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα. Εντούτοις, ο Έλληνας σέντερ συνάντησε πολλά προβλήματα αμυντικά, έγινε στόχος του Μπλατ και των παικτών του και δεινοπάθησε απέναντι σε κάθε αντίπαλο που βρήκε μπροστά του.

Με το Σόφο στο παρκέ, ο Μπλατ χτύπησε τον Μπουρούση στο low post, όπου δυσκολέυτηκε να αναχαιτίσει το Σχορτσανίτη.

Mόλις 3 δευτερόλεπτα στην κατοχή της Μακάμπι η μπάλα, κι ο Σόφο έχει πάρει ήδη θέση στη ρακέτα, για να νικήσει το Μπουρούση.

Επαναφορά για τη Μακάμπι, η μπάλα στον Οχαγιόν κι οι παίκτες τη Μακάμπι έχουν αδειάσει τη ρακέτα για λογαριασμό του Σόφο.

Πάλι απομόνωση για το Σόφο, ο οποίος τελειώνει με καλάθι και φάουλ.

Υπήρχαν στιγμές που πήγε και βοήθεια στο μαρκάρισμα του Σόφο, αλλά η 5αδα του Μπλατ με 4 σουτέρ -εκ των οποίων ο ένας είχε ως αντίπαλο στην άμυνα πάιχτη με αργά πόδια (Μίροτιτς, Ρέγες)- ήταν σε θέση να σκοράρει απ' έξω, εκμεταλλευόμενη την ικανότητα του Σόφο να δημιουργεί απ' το low post.

Ανάλογου μεγέθους, αλλά διαφορετικής φύσης προβλήματα είχε ο Μπουρούσης κι απέναντι στον εξαιρετικό απ' το top16 κι έπειτα Τάιους. Ο Αμερικάνος διαθέτει ταχύτατα πόδια κι εναντίον αργών σέντερ και κακών αμυντικών στο pick n' roll δημιουργεί προβλήματα.

O Mπουρούσης δεν προλαβεί το κόψιμο του Τάιους, ο Μίροτιτς κλείνει σε βοήθεια κι έτσι ο Χίκμαν βρίσκει ελέυθερο τον Πνίνι στη γωνία.

Ανισορροπία στην άμυνα της Ρεάλ και δυο επιλογές στη weak side για το Χίκμαν, απόρροια της ανάγκης της Ρεάλ να αποφύγει εύκολο καλάθι απ' το "κόψιμο" του Τάιους.

Ο Τάιους στην πλάτη του Μπουρούση, έπειτα από σκριν, καμία βοήθεια απ' τους παίκτες της base line κι εύκολο καλάθι για τον Τάιους.

Ο Λάσο δοκίμασε και τις αλλαγές, για να μην εκτεθεί απ' τον Τάιους, αλλά όσες -λίγες- φορές επιχείρησε κάτι τέτοιο, ο εκάστοτε γκαρντ (στη φώτο ο Χίκμαν) "νίκησε" το Μπουρούση στα πόδια.

Σ' αυτό το κομμάτι, ο Λάσο θα μπορούσε να είχε αξιοποιήσει έναν καλύτερο αμυντικό στο pick n' roll, όπως ο Σλότερ, ο οποίος ομως τελικά αγωνίστηκε ελάχιστα και κυρίως απέναντι στο Σοφοκλή. Αξίζει να σημειωθεί πως κι ο Μεσίνα στον ημιτελικό "πληγώθηκε" από τον Τάιους, αλλά δε θέλησε σε κανένα σημείο να τον αντιμετωπίσει με τον -πολύ πιο γρήγορο απ' τους υπόλοιπους σέντερ- Χάινς, τον οποίο προτίμησε να χρησιμοποιήσει κυρίως στο 4.

2. Σμιθ και Μπλου έναντι "βαρύτερων" στο 4

Σε μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού, η άμυνα της Μακάμπι αντιμετώπισε σημαντικά προβλήματα απ' την παρουσία του Φελίπε Ρέγες, αφού ο Ισπανός είναι πολύ πιο δυνατός και καλύτερο ριμπάουντερ απ' όποιον έβρισκε απέναντί του (συνήθως Σμιθ ή Μπλου).

Εντούτοις, όταν ο οίστρος του Ρέγες έλαβε τέλος ή, όταν, ο κακός Μίροτιτς βρισκόταν στο παρκέ, η Μακάμπι αξιοποιούσε τα αργά πόδια του αντίπαλου power forward, βγάζοντας τα δικά της "4" μακριά απ' το καλάθι, δημιουργώντας έτσι είτε χώρους στη ρακέτα, είτε προϋποθέσεις για κάποιο καλό σουτ απο μακρία.

Χαρακτηριστική περίπτωση, με το Ρέγες να υποχρεώνεται να ακολουθήσει το Σμιθ μέχρι το τρίποντο και, τελικά, να μείνει πολύ πίσω, έπειτα απ' την τρίπλα του Αμερικάνου.

Συνολικά, η Μακάμπι πέτυχε 6 τρίποντα με τους παίκτες που αγωνίστηκαν στο "4" και, στις περισσότερες απ' αυτές τις περιπτώσεις, εκμεταλλεύτηκε την καθυστερημένη αντίδραση των προσωπικών τους αντιπάλων.

3. Άγνοια κινδύνου και ποικιλία στην άμυνα

H Μακάμπι κέρδισε πολλά απ' τις προσωπικές εμπνεύσεις των παικτών της, οι οποίοι αποδεδειγμένα είναι ικανότατοι στο 1 εναντίον 1. Ρίκι Χίκμαν και, κυρίως, Ταιρίζ Ράις δε δίστασαν να βγουν μπροστά στις κρίσιμες, τελευταίες επιθέσεις, παρά τα μέτρια ποσοστά τους και να αναμετρηθούν στα ίσα με διπλό και τριπλό μαρκάρισμα που τους "περίμενε" στη μαδριλένικη άμυνα.

Στον τελικό, η Μακάμπι δεν είχε κάτι να χάσει κι οι παίκτες της είχαν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν το μυαλό τους, να περιορίσουν την επίδραση του ενστίκτου, αλλά παρ' όλα αυτά να μην πάψουν να είναι απόλυτα αποφασιστικοί σε κάθε προσπάθειά τους.

Απ' την άλλη, στην άμυνα (ο Μπλατ φημίζεται για τις ιδέες του σε αυτήν) η Μακάμπι χρησιμοποίησε κάθε πιθανό τρόπο, για να περιορίσει τη Ρεάλ. Και σε ένα μεγάλο βαθμό τα κατάφερε, είτε με αλλαγές στα σκριν, είτε με ζώνες με προσαρμογές είτε με καθαρό man to man. Ο Ρούντι στο δεύτερο ημίχρονο παρέμεινε σχεδόν παροπλισμένος, χάρις στην φοβερή αμυντική προσπάθεια των παικτών του Μπλατ, ο Μίροτιτς είχε πολύ άσχημες επιλογές, ενώ ο Γιουλ έμεινε στο 0.

4. Ζητήματα χαρακτήρα για τη Ρεάλ

Το τελευταίο κομμάτι της προηγούμενης παραγράφου μπορεί να συσχετιστεί με τα γενικότερα ζητήματα χαρακτήρα της Ρεάλ. Αποδεδειγμένα, η Ρεάλ δεν τα καταφέρνει, όταν αγωνίζεται σε σκληρές έδρες (γιατί και το Μιλάνο ως έδρα της Μακάμπι θα πρέπει να λογίζεται για το χθεσινό τελικό). Οι 2 ήττες στο ΣΕΦ (σε παιχνίδια που η Ρεάλ χρησιμοποίησε το ένστικτο έναντι του μυαλού σε υπερθετικό βαθμό), η ήττα στο Μόναχο και η νίκη στον πόντο μες στο Τελ α βιβ ανέδειξαν προβλήματα της Ρεάλ. Προβλήματα που δεν είχαν καμία σχέση με την ποιότητα των παικτών της, αλλά με το πνευματικό κομμάτι της προσωπικότητάς τους.

Mαθήματα

Τα 3 τελευταία F4, καθώς και οι προημιτελικοί του 2011 (με τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού απέναντι στην Μπαρτσελόνα) αποτελούν καθημερινούς εφιάλτες για Ισπανούς, Ρώσους και Τούρκους. Και παράλληλα μια πανηγυρική δικαίωση όσως δουλεύουν με σκυμμένο το κεφάλι, επιλέγουν προσεκτικά με τα λίγα που διαθέτουν και δεν στέφονται πρωταθλητές στις καλοκαιρινές μεταγραφές.

Ο Ντέιβιντ Μπλατ με τη σπουδαία Μακάμπι που δημιουργήσε, εξασφάλισε ένα πολύ καλό επόμενο συμβόλαιο (είτε στο Ισραήλ είτε κάπου αλλού), αλλά κυρίως κέρδισε το σεβασμό όλων των φίλων του μπάσκετ. Η αρχή είχε γίνει στη σειρά με το Μιλάνο, με το break απέναντι στην Αρμάνι κι ολοκληρώθηκε στην ίδια πόλη με εμφατικό τρόπο.